Przejdź do zawartości

Pawilon rekreacyjny dawnego internatu Wyższej Szkoły Nauk Społecznych

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pawilon rekreacyjny dawnego internatu Wyższej Szkoły Nauk Społecznych
Zabytek: nr rej. 29/2019 z 9.01.2019[1]
Ilustracja
Pawilon od strony ul. Szarej, widoczny znajdujący się za nim budynek dawnego hotelu
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Adres

ul. Szara 10a

Styl architektoniczny

modernizm

Architekt

Adam Kowalewski

Ukończenie budowy

1974(?)

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pawilon rekreacyjny dawnego internatu Wyższej Szkoły Nauk Społecznych”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Pawilon rekreacyjny dawnego internatu Wyższej Szkoły Nauk Społecznych”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pawilon rekreacyjny dawnego internatu Wyższej Szkoły Nauk Społecznych”
Ziemia52°13′42″N 21°02′08″E/52,228333 21,035556
Multimedia w Wikimedia Commons

Pawilon rekreacyjny dawnego internatu Wyższej Szkoły Nauk Społecznych[1] – budynek znajdujący się przy ul. Szarej 10a w Warszawie[2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Obiekt powstał prawdopodobnie w 1974[3] jako modernistyczny dwukondygnacyjny pawilon restauracyjny ozdobiony mozaikami projektu Kazimierza Gąsiorowskiego. Autorem projektu był architekt Adam Kowalewski[4]. Znajduje się na tyłach ul. Rozbrat, w parku Marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego[5].

Inwestorem i pierwszym właścicielem był Komitet Centralny Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Pierwotną funkcją budynku była stołówka przy hotelu KC PZPR[3][6]. Pawilon wchodził w skład zespołu składającego się z budynku biurowego przy ul. Rozbrat oraz ośmiopiętrowego hotelu od strony ul. Szarej[7]. W 2011 cały kompleks został sprzedany przez Sojusz Lewicy Demokratycznej za 35 mln zł spółce Radius Projekt[7].

W 2014 wojewódzki konserwator zabytków Rafał Nadolny w wytycznych dla przygotowywanego planu zagospodarowania przestrzennego określił hotel i pawilon jako „obiekt burzący porządek urbanistyczny, wprowadzający chaos w przestrzeni”[7]. W 2016 właściciel pawilonu wystąpił o jego rozbiórkę[7]. Nowa wojewódzka konserwator zabytków Barbara Jezierska nie wyraziła na to zgody argumentując, że obiekt posiada duże walory artystyczne[7].

17 października 2016 pawilon został wpisany do Gminnej Ewidencji Zabytków m st. Warszawy (zarządzenie nr 1552/2016)[2]. W kwietniu 2017 decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków Jakuba Lewickiego obiekt został wpisany także do rejestru zabytków[8]. Uznał on pawilon za znakomicie zachowany dokument epoki o czytelnych walorach architektury modernistycznej[7].

Zwyczajowa nazwa „Syreni Śpiew” nawiązuje do nazwy klubu, który otworzono w Sylwestra 2011[9]. Pawilon odrestaurowali wraz ze znajdującymi się w nim mozaikami, twórcy firmy restauratorskiej Grupa Warszawa[10][11]. Koktajl bar mieścił się tu do końca 2016 roku, z uwagi na zły stan budynku[12][13]. We wrześniu 2019 klub przeniósł się do kompleksu Centrum Praskie Koneser[14].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Zestawienie zabytków nieruchomych. Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków - stan na 30 czerwca 2021 r. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 54. [dostęp 2021-08-14].
  2. ↑ a b Zarządzenie nr 1552/2016 z 17-10-2016. bip.warszawa.pl. [dostęp 2016-10-18]. (pol.).
  3. ↑ a b Małgorzata Omilanowska, Katarzyna Uchowicz: POW. Ilustrowany atlas architektury Powiśla. Warszawa: Centrum Architektury, 2017, s. 67. ISBN 978-83-943750-8-9.
  4. ↑ Adam Kowalewski, Dziennik Budowy Pawilonu Socjalnego przy ul. Szarej, Archiwum Urzędu Dzielnicy Śródmieście, 1971 [dostęp 2016-02-23].
  5. ↑ Syreni Śpiew w ewidencji zabytków. Co z rozbiórką?. tvnwarszawa.tvn24.pl. [dostęp 2016-10-18]. (pol.).
  6. ↑ N.N., Notatnik warszawski, [w:] Leszek Wysznacki (red.), Co nowego w Warszawie? Spod wiechy, „Stolica: warszawski tygodnik ilustrowany”, 27 (38), Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Prasowe RSW "Prasa", 1972, s. 10 [dostęp 2021-07-23].
  7. ↑ a b c d e f Michał Wojtczuk. Syreni Śpiew nie do rozbiórki. „Gazeta Stołeczna”, s. 6, 24 kwietnia 2017. 
  8. ↑ Pawilon Syreniego Śpiewu został zabytkiem. Właściciel chciał go zburzyć. warszawa.wyborcza.pl. [dostęp 2017-04-22]. (pol.).
  9. ↑ Katarzyna Dębek, Ewolucja knajpiarza [online], Forbes.pl, 3 września 2014 [dostęp 2020-02-04] (pol.).
  10. ↑ a, Syreni Śpiew - nowy klub twórców Warszawy Powiśle [online], Gazeta Wyborcza, 9 grudnia 2011 [dostęp 2020-02-04].
  11. ↑ a, Syreni Śpiew zaczyna działalność [online], Gazeta Wyborcza, 4 stycznia 2012 [dostęp 2020-02-04].
  12. ↑ Ewa Jankowska, Syreni Śpiew przetrwa? Budynek zabytkiem, właściciel składa deklarację, Grupa Warszawa nie komentuje [online], Metro Warszawa, 17 października 2016 [dostęp 2020-02-04] (pol.).
  13. ↑ PZ, Umarł Syreni Śpiew, niech żyje Granda Bar? Grupa Warszawa otwarła kolejny klub [online], Warszawa Nasze Miasto, 23 marca 2017 [dostęp 2020-02-04] (pol.).
  14. ↑ Grupa Warszawa planuje wielopoziomową restaurację z klubem i barem w Koneserze - HoReCa kawiarnie [online], portalspozywczy.pl, 9 maja 2017 [dostęp 2020-02-04] (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pawilon_rekreacyjny_dawnego_internatu_Wyższej_Szkoły_Nauk_Społecznych&oldid=72644492”